Sama gotowość do świadczenia pracy w czasie przekraczającym obowiązujące pracownika normy czasu pracy, np. usprawiedliwiony postój pojazdu, przebywanie na terenie zakładu pracy czy też pełnienie dyżuru, nie może być traktowana jako praca świadczona w godzinach nadliczbowych, nawet jeżeli przejawia się ona poza normalnym czasem pracy. Jednakże przerwy zaliczane do czasu pracy są już czasem jej wykonywania.
Zgodnie z art. 17 Kodeksu pracy (dalej jako kp.) pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Ta norma ogólna otwiera szereg możliwości, które pracodawca wraz z pracownikiem może swobodnie określić w odrębnej umowie, albo też w samej umowie o pracę. Praktyka jednak wskazuje, że strony stosunku pracy preferują zawarcie odrębnej umowy celem określenia obowiązków pracownika i pracodawcy, podczas podnoszenia kwalifikacji pracownika.
W przypadku chęci zmiany warunków pracy, zmiany wynagrodzenia lub warunków płacy lub też zmiany samej umowy o pracę (np. terminu rozpoczęcia pracy lub miejsca wykonywania pracy) możliwe jest zastosowanie instytucji, której nie znajdziemy w Kodeksie Pracy, a mianowicie porozumienia zmieniającego. Porozumienie zmieniające jest, obok wypowiedzenia zmieniającego, podstawowym sposobem modyfikacji warunków zatrudnienia.
O punktach karnych nie wolno nam zapominać, albowiem jest to „integralny” element ukarania za popełnienie wykroczenia drogowego. Osoba, która kierując pojazdem popełniła naruszenie przepisów ruchu drogowego stwierdzone mandatem karnym, prawomocnym wyrokiem sądu lub orzeczeniem organu orzekającego w sprawie o naruszenie w postępowaniu dyscyplinarnym, otrzymuje punkty odpowiadające temu naruszeniu z dniem uprawomocnienia się rozstrzygnięcia.
Pracodawca jest obowiązany terminowo i prawidłowo wypłacać wynagrodzenie. Jeśli pracodawca nie wykonuje tego obowiązku, musi liczyć się z możliwością wydania wobec niego nie tylko orzeczenia sądu pracy, ale również nakazu wypłaty należnego pracownikowi wynagrodzenia za pracę.
Co do zasady pracownikowi przysługuje w każdej dobie prawo do co najmniej 11 godzin nieprzerwanego odpoczynku, z zastrzeżeniem pracowników zarządzających w imieniu pracodawcy zakładem pracy oraz przypadków konieczności prowadzenia akcji ratowniczej w celu ochrony życia lub zdrowia ludzkiego, ochrony mienia lub środowiska albo usunięcia awarii.