Czas pracy osoby niepełnosprawnej nie może przekraczać 8 godzin na dobę i 40 godzin tygodniowo. Nadto, jeżeli osoba niepełnosprawna jest zaliczona do znacznego lub umiarkowanego stopnia niepełnosprawności, to jej czas pracy nie może przekraczać 7 godzin na dobę i 35 godzin tygodniowo.
Czasem zdarzają się sytuacje życiowe, w których pracownik z uwagi na nadzwyczajne okoliczności nie może świadczyć pracy. W związku z powyższym w przepisach prawa pracy zapewniono pracownikom zatrudnionym tylko na podstawie umowy o pracę możliwość skorzystania z urlopu okolicznościowego w związku z określonymi sytuacjami rodzinnymi.
Sama gotowość do świadczenia pracy w czasie przekraczającym obowiązujące pracownika normy czasu pracy, np. usprawiedliwiony postój pojazdu, przebywanie na terenie zakładu pracy czy też pełnienie dyżuru, nie może być traktowana jako praca świadczona w godzinach nadliczbowych, nawet jeżeli przejawia się ona poza normalnym czasem pracy. Jednakże przerwy zaliczane do czasu pracy są już czasem jej wykonywania.
Zgodnie z art. 17 Kodeksu pracy (dalej jako kp.) pracodawca jest obowiązany ułatwiać pracownikom podnoszenie kwalifikacji zawodowych. Ta norma ogólna otwiera szereg możliwości, które pracodawca wraz z pracownikiem może swobodnie określić w odrębnej umowie, albo też w samej umowie o pracę. Praktyka jednak wskazuje, że strony stosunku pracy preferują zawarcie odrębnej umowy celem określenia obowiązków pracownika i pracodawcy, podczas podnoszenia kwalifikacji pracownika.
W przypadku chęci zmiany warunków pracy, zmiany wynagrodzenia lub warunków płacy lub też zmiany samej umowy o pracę (np. terminu rozpoczęcia pracy lub miejsca wykonywania pracy) możliwe jest zastosowanie instytucji, której nie znajdziemy w Kodeksie Pracy, a mianowicie porozumienia zmieniającego. Porozumienie zmieniające jest, obok wypowiedzenia zmieniającego, podstawowym sposobem modyfikacji warunków zatrudnienia.
O punktach karnych nie wolno nam zapominać, albowiem jest to „integralny” element ukarania za popełnienie wykroczenia drogowego. Osoba, która kierując pojazdem popełniła naruszenie przepisów ruchu drogowego stwierdzone mandatem karnym, prawomocnym wyrokiem sądu lub orzeczeniem organu orzekającego w sprawie o naruszenie w postępowaniu dyscyplinarnym, otrzymuje punkty odpowiadające temu naruszeniu z dniem uprawomocnienia się rozstrzygnięcia.