Jeżdżąc „Jubilatem” wokół placu, zdobywałem w wyobraźni koszulki: lidera, najaktywniejszego kolarza i najlepszego górala. Jeżdżąc „komarkiem”, wyobrażałem sobie, że mknę „wueską”. Wsiadając za kierownicę „malucha”, wsiadałem do mojego pierwszego samochodu. Krótko mówiąc, potrafię sobie wyobrazić, że jest lepiej, niż jest.
Z opublikowanych niedawno badań Biblioteki Narodowej wynika, że w ubiegłym roku 40 proc. mieszkańców naszego kraju przeczytało przynajmniej jedną książkę. Siedem lub więcej książek przeczytał co dziesiąty z nas. Mogło być lepiej, ale nie jest też najgorzej.
Po wolnej niedzieli przyszedł sobie jak gdyby nigdy nic roboczy poniedziałek, po nim wtorek i wciąż nic się nie zdarzyło. Nikt na Polskę sankcji nie nałożył, prawdziwi Europejczycy nie potępili, mityczna Bruksela palcem nie kiwnęła, nawet zachodnia prasa nie wyśmiała. Krótko mówiąc, ku rozpaczy rzeszy ludzi nic się nie stało.
Pierwsze tzw. „płaskie” odbiorniki zrobiły na mnie ogromne wrażenie. Byłem przekonany, że tego przez długie lata nie da się przebić. A tu proszę. Telewizor można zwinąć w poręczny rulonik, włożyć pod pachę, zabić nim muchę albo zdzielić psa za to, że narobił na dywan. Można też przyłożyć nim w łeb człowiekowi, ale to akurat telewizja robi od dawna, tylko mniej dosłownie.
Są granice politycznej szajby, których przekroczenie należy po prostu karać. Wyobrażacie sobie taką sytuację, że lekarz będący zarazem kibicem np. Górnika, pytał pacjenta: „Za kim idziesz?” i od tego uzależniał pomoc lekarską?
Część stała grzecznie, część przestępując z nogi na nogę, przeklinała prawdziwych i wydumanych winnych. Dość spory odsetek kombinował, jak przechytrzyć resztę, jak się przepchnąć, ominąć bokiem, zagadać do sąsiada, który stanął znacznie bliżej lady i już obok niego zostać.
Świerk najtańszy i pachnie najładniej – piszą w internetach. Za to od razu zaczyna się sypać i w Wigilię może zostać z niego suchy badyl. Jodła biodegraduje się wolniej, ale za to prawie w ogóle nie pachnie. Sosna wydaje się być złotym środkiem.
Pamiętacie, do czego doprowadziło Was przekonanie, że nie trzeba nic pisać? Żadnych listów, żadnych życzeń. Niech się domyślą. Od tego są. A potem chodziliście z kwaśną miną lub odgrywaliście rolę „w sumie zadowolonych z prezentu”. To niezwykle trudne zadanie aktorskie, szczególnie zagranie tego „w sumie”.
Namiętne uczucie pchnęło jałówkę do brawurowej ucieczki z gospodarstwa specjalizującego się w hodowli bydła mięsnego. Miłość dała jej siłę, aby stawić czoła okrutnemu przeznaczeniu.
Gdyby prezes całej Polski trzymał w swej krwawej dłoni jakąś pozycję z dziedziny prawa, ekonomii czy politologii, to nic by z tego nie wyszło. Ale ta okładka wszystkich zmyliła i ten tytuł: „Atlas kotów”.